Neuronauka a buddyzm.

Twoje „ja” to kontinuum ciała i umysłu – ciało znasz, ale jak działa umysł?

Kim jesteśmy?

Dlaczego tu jesteśmy? Dlaczego cierpimy?

Ludzie zmagają się z tymi pytaniami od niepamiętnych czasów. Zastanawiali się nad nimi filozofowie, duchowi przywódcy, naukowcy i artyści. Według zachodniej filozofii cechą definiującą człowieka jest zdolność myślenia. Ta teza wyraźnie kontrastuje z doktrynami filozofii Wschodu – buddyzmem, taoizmem i innymi szkołami hinduizmu. Te filozofie są nieufne wobec racjonalnego umysłu.

W buddyzmie zen znane jest powiedzenie: „Nie ma myśli, nie ma problemu”. Dla większości z nas to właśnie „ja” jest pierwszą rzeczą, jaka pojawia się w naszych umysłach, kiedy zastanawiamy się nad tym, kim jesteśmy. „Ja” reprezentuje ideę naszej jednostkowej jaźni.

W buddyzmie, tak jak i we współczesnej psychologii kwantowej, „ja” rozumiane jest jako nieustannie zmieniająca się mozaika wrażeń, wspomnień, cech i predyspozycji. To kontinuum ciała i umysłu.

Ciało znamy, ale jak działa umysł?